Μαύρο, με λίγο κίτρινο του ήλιου...
Νύχτα! Σκοτεινό, στενό, αδιέξοδο σοκάκι! Στην είσοδο της παλιάς μονοκατοικίας,
γερμένος σ ένα χαρτόκουτο, κουλουριασμένος, προσπαθώντας να ζεσταθεί!
Ξαφνικά φωνές, βρισιές, βιαστικές κοφτές εντολές!
Το μαύρο χρώμα του δέρματός του, δεν είναι αρκετό για να τον κρύψει.
Κάποιος τον κλωτσά κι ένα κλομπ πέφτει με δύναμη στο κεφάλι του!
Αναίτια!
Μια γραμμή αίματος κυλά στο μέτωπό του, περνά δίπλα από το μάτι του,
φτάνει στην άκρη των χειλιών του. Νοιώθει τη στυφή γεύση του στο στόμα!
Δεν προσπαθεί να αποδράσει.
Στη κλούβα συνωστισμός! Μπόχα απλυσιάς κι ιδρώτα αγωνίας.
Κλείνει τα μάτια και βγαίνει από το σώμα του!
Η ψυχή του δραπετεύει! Όλα αλλάζουν!
Κι ο χώρος δεν είναι ίδιος πια. Όλα γεμίζουν από δυο μεγάλα, μαύρα μάτια!
Με μισή σταλαγματιά κίτρινο του ήλιου στην άκρη της κόρης!
Και λίγο απ το καυτό κίτρινο της Σαχάρας!
Κι ένα ολόγλυκο χαμόγελο! Χαμογελά κι αυτός!
Το κλομπ τον ξαναχτυπά! Αναίτια!
Τώρα όμως, δε νοιώθει πια το πόνο!
Νύχτα! Σκοτεινό, στενό, αδιέξοδο σοκάκι! Στην είσοδο της παλιάς μονοκατοικίας,
γερμένος σ ένα χαρτόκουτο, κουλουριασμένος, προσπαθώντας να ζεσταθεί!
Ξαφνικά φωνές, βρισιές, βιαστικές κοφτές εντολές!
Το μαύρο χρώμα του δέρματός του, δεν είναι αρκετό για να τον κρύψει.
Κάποιος τον κλωτσά κι ένα κλομπ πέφτει με δύναμη στο κεφάλι του!
Αναίτια!
Μια γραμμή αίματος κυλά στο μέτωπό του, περνά δίπλα από το μάτι του,
φτάνει στην άκρη των χειλιών του. Νοιώθει τη στυφή γεύση του στο στόμα!
Δεν προσπαθεί να αποδράσει.
Στη κλούβα συνωστισμός! Μπόχα απλυσιάς κι ιδρώτα αγωνίας.
Κλείνει τα μάτια και βγαίνει από το σώμα του!
Η ψυχή του δραπετεύει! Όλα αλλάζουν!
Κι ο χώρος δεν είναι ίδιος πια. Όλα γεμίζουν από δυο μεγάλα, μαύρα μάτια!
Με μισή σταλαγματιά κίτρινο του ήλιου στην άκρη της κόρης!
Και λίγο απ το καυτό κίτρινο της Σαχάρας!
Κι ένα ολόγλυκο χαμόγελο! Χαμογελά κι αυτός!
Το κλομπ τον ξαναχτυπά! Αναίτια!
Τώρα όμως, δε νοιώθει πια το πόνο!
Το πορτατίφ που γέρνει...
Μικρό, μισοσκότεινο δωμάτιο, σ ένα απόμερο βρώμικο ξενοδοχείο. Τέσσερις άδειοι τοίχοι,
ένα παλιό κρεβάτι, τσαλακωμένα σεντόνια. Μια παλιά πολυθρόνα, ξεθωριασμένη απ το
χρόνο, στα πόδια του κρεβατιού.
Ένα κομοδίνο στο πλάι και πάνω ένα κόκκινο, κουτσό πορτατίφ που γέρνει...
Η πόρτα κλείνει και γδύνονται κι οι δυο. Εκείνη, καθώς ξαπλώνει το κορμί της, νοιώθει τη
ψυχή της να δραπετεύει απ το σώμα της. Σχεδόν τη βλέπει να τρυπώνει πίσω απ τη παλιά
πολυθρόνα. Από φόβο; Από ντροπή; Από αηδία; Λίγο απ όλα.
Αγκομαχητό και χνώτο από φτηνό αλκοόλ γεμίζει το χώρο.
Όλα γίνονται γρήγορα.
Εκείνος, αφήνει μερικά χαρτονομίσματα στο κομοδίνο και βγαίνει απ το δωμάτιο
χωρίς να κλείσει τη πόρτα.
Εκείνη, φορά τα φτηνά, φανταχτερά ρούχα της και νοιώθει το φτερούγισμα της
ψυχής της που γυρίζει στη θέση της.
Ένα πικρό χαμόγελο κι ένας αναστεναγμός.
Κι αν ο φόβος έφυγε, η αηδία κι η απογοήτευση, πλανώνται ακόμα στο χώρο.
Όταν έφευγε απ τη μακρινή πατρίδα της, αναζητώντας μια άλλη, καλύτερη ζωή,
στιγμή δεν είχε περάσει απ το μυαλό της κάτι τέτοιο!
Παίρνει τα χρήματα. Βγαίνει απ το δωμάτιο τραβώντας πίσω της τη πόρτα.
Άλλο ένα όνειρο, έμεινε κάτω απ το πορτατίφ...
που γέρνει ετοιμόρροπο...
Όπως κι η ζωή της...
Μικρό, μισοσκότεινο δωμάτιο, σ ένα απόμερο βρώμικο ξενοδοχείο. Τέσσερις άδειοι τοίχοι,
ένα παλιό κρεβάτι, τσαλακωμένα σεντόνια. Μια παλιά πολυθρόνα, ξεθωριασμένη απ το
χρόνο, στα πόδια του κρεβατιού.
Ένα κομοδίνο στο πλάι και πάνω ένα κόκκινο, κουτσό πορτατίφ που γέρνει...
Η πόρτα κλείνει και γδύνονται κι οι δυο. Εκείνη, καθώς ξαπλώνει το κορμί της, νοιώθει τη
ψυχή της να δραπετεύει απ το σώμα της. Σχεδόν τη βλέπει να τρυπώνει πίσω απ τη παλιά
πολυθρόνα. Από φόβο; Από ντροπή; Από αηδία; Λίγο απ όλα.
Αγκομαχητό και χνώτο από φτηνό αλκοόλ γεμίζει το χώρο.
Όλα γίνονται γρήγορα.
Εκείνος, αφήνει μερικά χαρτονομίσματα στο κομοδίνο και βγαίνει απ το δωμάτιο
χωρίς να κλείσει τη πόρτα.
Εκείνη, φορά τα φτηνά, φανταχτερά ρούχα της και νοιώθει το φτερούγισμα της
ψυχής της που γυρίζει στη θέση της.
Ένα πικρό χαμόγελο κι ένας αναστεναγμός.
Κι αν ο φόβος έφυγε, η αηδία κι η απογοήτευση, πλανώνται ακόμα στο χώρο.
Όταν έφευγε απ τη μακρινή πατρίδα της, αναζητώντας μια άλλη, καλύτερη ζωή,
στιγμή δεν είχε περάσει απ το μυαλό της κάτι τέτοιο!
Παίρνει τα χρήματα. Βγαίνει απ το δωμάτιο τραβώντας πίσω της τη πόρτα.
Άλλο ένα όνειρο, έμεινε κάτω απ το πορτατίφ...
που γέρνει ετοιμόρροπο...
Όπως κι η ζωή της...