Σ' Αυγουστιάτικο ουρανό, στη κορφή του Ολύμπου,
κρέμασα τη κούνια μου απ το μισοφέγγαρο.
Μια στο Ταίναρο με πάει ο αέρας, μια με πάει στο Πήλιο.
Βρήκα των Κενταύρων το αρχαίο βασίλειο.
Στόλισα στη κούνια μου της αυγής τ' αστέρια
και γαλάζιο απ' το Αιγαίο κουβαλώ στα χέρια.
Μια με πάει βοριάς, μια ο νοτιάς με φέρνει.
Όλα τ άστρα ο ουρανός στο Αιγαίο σπέρνει.
Κάποιο χέρι αόρατο μια με σπρώχνει μια μ αφήνει,
μια με πάει στη Ζάκυνθο, μια στη Μυτιλήνη.
Με μια χούφτα σύννεφα πάω για τη Κρήτη,
να χαρίσω στη Κνωσό τον αποσπερίτη.
Κούνια πάνω απ τις Κυκλάδες και πετάω εδώ κι εκεί.
Στ' άστρα κολυμπάω νύχτα μαγική.
Μ' ένα φύσημα θα φτάσω ως τη Πελοπόννησο
κι ύστερα στις Σπέτσες και στην Αίγινα, στο Πόρο.
Θα περάσω απ' τις Σποράδες, Σκόπελο κι Αλόννησο
και πιο πέρα απ' τη Χαλκίδα, στ' αφρισμένο Κάβο Ντόρο.
Δε χρειάζομαι πυξίδα, πάω στο περίπου...
Ταξιδεύω πάνω - κάτω, όπως τα νερά του Ευρίπου.
Πίνω ούζο στο Πλωμάρι και στο Ρέθυμνο ρακί, μπρούσκο κόκκινο στη Λήμνο,
τσίπουρο στο Τύρναβο, κοκκινέλι στο Βαθύ.
Απ' τη Θράκη ως τη Ρόδο κι απ τη Χίο στην Ιθάκη, πάνω απ το Ιόνιο,
έδεσα τη κούνια μου αρόδο, τ' ουρανού ιπτάμενο βαρκάκι, σε ταξίδι αιώνιο.
Με τ αστέρια της αυγής, κάνω στρώμα και ξαπλώνω.
Με σκεπάσματα από ήλιο, ξέφυγα απ το χρόνο.
Κάνω έρωτα στη πούλια, πάνω από τη Μήλο,
φύλακες στη πόρτα βάζω τα λιοντάρια από τη Δήλο.
Αχ, Ελλάδα μου! Τι άλλο να ζητήσω;
Το Μορφέα να με πάρει και να μη ξαναξυπνήσω!
Σαλαμίνα, Ιούνης 2013
κρέμασα τη κούνια μου απ το μισοφέγγαρο.
Μια στο Ταίναρο με πάει ο αέρας, μια με πάει στο Πήλιο.
Βρήκα των Κενταύρων το αρχαίο βασίλειο.
Στόλισα στη κούνια μου της αυγής τ' αστέρια
και γαλάζιο απ' το Αιγαίο κουβαλώ στα χέρια.
Μια με πάει βοριάς, μια ο νοτιάς με φέρνει.
Όλα τ άστρα ο ουρανός στο Αιγαίο σπέρνει.
Κάποιο χέρι αόρατο μια με σπρώχνει μια μ αφήνει,
μια με πάει στη Ζάκυνθο, μια στη Μυτιλήνη.
Με μια χούφτα σύννεφα πάω για τη Κρήτη,
να χαρίσω στη Κνωσό τον αποσπερίτη.
Κούνια πάνω απ τις Κυκλάδες και πετάω εδώ κι εκεί.
Στ' άστρα κολυμπάω νύχτα μαγική.
Μ' ένα φύσημα θα φτάσω ως τη Πελοπόννησο
κι ύστερα στις Σπέτσες και στην Αίγινα, στο Πόρο.
Θα περάσω απ' τις Σποράδες, Σκόπελο κι Αλόννησο
και πιο πέρα απ' τη Χαλκίδα, στ' αφρισμένο Κάβο Ντόρο.
Δε χρειάζομαι πυξίδα, πάω στο περίπου...
Ταξιδεύω πάνω - κάτω, όπως τα νερά του Ευρίπου.
Πίνω ούζο στο Πλωμάρι και στο Ρέθυμνο ρακί, μπρούσκο κόκκινο στη Λήμνο,
τσίπουρο στο Τύρναβο, κοκκινέλι στο Βαθύ.
Απ' τη Θράκη ως τη Ρόδο κι απ τη Χίο στην Ιθάκη, πάνω απ το Ιόνιο,
έδεσα τη κούνια μου αρόδο, τ' ουρανού ιπτάμενο βαρκάκι, σε ταξίδι αιώνιο.
Με τ αστέρια της αυγής, κάνω στρώμα και ξαπλώνω.
Με σκεπάσματα από ήλιο, ξέφυγα απ το χρόνο.
Κάνω έρωτα στη πούλια, πάνω από τη Μήλο,
φύλακες στη πόρτα βάζω τα λιοντάρια από τη Δήλο.
Αχ, Ελλάδα μου! Τι άλλο να ζητήσω;
Το Μορφέα να με πάρει και να μη ξαναξυπνήσω!
Σαλαμίνα, Ιούνης 2013